இருவரும் இனி முகம் கொடுத்துப் பேசிக்கொள்வார்களா? தெரியவில்லை. வெருகும் பெருச்சாளியும் மாதிரி கர்..புர்..என்று தங்களுக்குள்ளேயே முணங்கல், முக்கல் , ஜாடைப் பேச்சுகள்,…!
நேரம் செல்ல, செல்ல ஏதாவது முன்னேற்றம் தெரியுமோ என்னவோ?
ஒரு சின்ன பித்தளைப் போணிச்சட்டி நிறைய இட்லியும்,ஈயத்தூக்குப் போணியில் சட்னியுமாக ஓர் இளம்பெண் உரிமையுடன் உள்ளே வந்தவள் ஓரமாக சுவரைப் பார்த்து உட்கார்ந்திருந்த மாயனைப் பார்த்தாள். அவளை அறியாமலேயே சிரிப்பு……அடக்கிக்கொண்டாள்.
கொல்லைப்புறத்தில் உட்கார்ந்திருந்த பஞ்சவர்ணத்துக்கு இட்லி,சட்னி பரிமாறியவள் நைசாக வாயைப் பிடுங்கினாள்
“ஏத்தே..! மாமா ஏன் கடுகடுன்னு இருக்காக.ஒரே நாள்ல ஓஞ்சு போயிட்டாகளே! ஆடி மாசம் வந்தா எப்படித் தாங்கப்போறாகளோ தெரியலியே? …..இந்த விசனம் அவுகளுக்கு மட்டும்தானா…. இல்லே உங்களுக்கும் இருக்கா?” என்று கேட்க பஞ்சவர்ணம் முறைத்த முறைப்பைப் பார்க்க வேண்டுமே!
“வாயை நல்லா வளத்து வச்சிருக்கே முத்து! நாளைக்கு நீயும் கல்யாணம் கட்டிக்கிட்டு புருசனோடு வாழப்போறவதான்! மனசுல வச்சுக்க! ஆடி மாசம் உனக்கும் வரும்!இப்ப நான் படுற அவதி உம்புருசன் வந்த பிறகுதான்டி தெரியும்”.
பஞ்சவர்ணம் கேலியுடன் சொன்னதும் அந்த இளம்பெண்ணுக்கு உடல் முழுவதும் ஒரு வகையான சிலிர்ப்பு.
அவள் யாரையாவது மனதில் வைத்திருப்பாளோ? இருக்கலாம். இந்த காலத்துப் பெண்களை நம்ப முடியாது.முத்து என்கிற முத்துலட்சுமிக்கு நெருப்பூர்தான் சொந்த ஊர், ஹொகனேக்கல் பக்கம். தருமபுரி மாவட்டம்.அப்பா அய்யன்.அம்மா பாப்பம்மா.அண்ணன் பெயர் செங்கோடன்.அக்கா பெயர் சின்னப்பொண்ணு. சொந்தமாக கையகல நிலம் உண்டு.அதில் உழுது பயிரிட்டு பாதுகாத்தால் வயிறுக்கு வஞ்சகம் வைக்காமல் வாழலாம். முத்துலட்சுமி செல்லப்பொண்ணு. இவர்களின் வீட்டுக்கு நாலைந்து வீடுகள் தள்ளித்தான் மாயனின் குடிசை இருந்தது.
உறவுக்காரர்கள்தான்!
“அத்தே?”
ஒருவித தயக்கம் அவளைப் பிடித்து இழுத்தது. ஆனாலும் அவளால் சொல்லாமல் அதை அடக்கிக்கொள்ள முடியாது.
“என்ன முத்து….என்னமோ சொல்ல வந்தவ மாதிரி தெரியிது. நெளியாம மனசில உள்ளத எறக்கி வச்சிரு!” என்றாள் பஞ்சவர்ணம்.
“அப்பனும் அம்மாவும் மாப்ள பாக்கிறாக! அவுக பாக்கிற மாப்ள எனக்கு வேணாம்தே!”
“ஏன் வேணாம்கிறே…..நல்ல குணவானா இருந்தா வாக்கப்பட்டு போகவேண்டியதுதானே….அப்பனும் ஆத்தாளும் நமக்கு கெட்டதா நினைக்கப்போறாக?”
“அதுக்கில்லேத்தே…..நா மனசில ஒருத்தர நெனச்சிருக்கேன் அவுக மீசையைப் பார்த்ததுமே மயங்கிப் போயிட்டேன். மனச பறி கொடுத்திட்டேன்….. சந்தனக்கட்டைகள அறுப்பாகள்னு சொல்வாகளே ..அந்த மீசைக்காரகதான்!”
காட்டுராசா வீரப்பனைத்தான் முத்துலட்சுமி சொல்கிறாள் என்பது புரிந்து விட்டது.
“சிறுக்கி….பெரிய எடமா பாத்துள்ள வலைய வீசி இருக்கா…நல்லா இருப்படி!” என்று மனதுக்குள் வாழ்த்திய பஞ்சவர்ணம் “அப்பன் இதுக்கு சம்மதிக்காதேடி”என்கிற தனது சந்தேகத்தையும் சொன்னாள்.
“அதுக்குத்தான் உங்கிட்ட யோசனை கேட்டு வந்திருக்கேன்”
இரண்டு பேரும் குசுகுசுவென்று பலவிதமான ஐடியாக்களை பரிமாறிக்கொண்டு அந்தக் காலைப் பொழுதை ஒப்பேற்றினார்கள்.
நாளை சந்திக்கலாம்
